Dugo godina u staroj Jugoslaviji propisi Fudbalskog saveza zabranjivali su odlazak igračima u inostranstvo pre 26, 27. ili 28. godine. Klubovi su zato bili u mogućnosti da stvaraju igrače i tim, da igraju kvalitetniji fudbal i samim tim budu konkurentniji na evropskoj sceni.

Sa druge strane, najbolji fudbaleri teže su ostvarivali transfere u najveće evropske klubove, jer su sa 28 godina za njih bili već prestari. Odlaskom u inostranstvo, naši igrači i treneri su u domaćoj javnosti dobijali epitet “stranaca” ili “pečalbara”.

Traženi “pečalbar” fudbalsku karijeru započeo je u mostarskom Veležu – imao je samo 16 godina kada je potpisao za prvi tim. Nastavio je u beogradskom Partizanu, sa kojim je osvojio jedno prvenstvo i dogurao do finala Kupa šampiona 1966. godine protiv madridskog Reala u Briselu (poraz Partizana 1:2). Posle Partizana, obreo se u francuskom Sent Etjenu.

U ovom francuskom klubu je i završio karijeru. Igrao je deset godina, stekao punu igračku afirmaciju, tri godine nosio kapitensku traku, osvojio četiri prvenstva i tri kupa Francuske i u sezoni 1975/76 zaigrao u finalu Kupa šampiona protiv minhenskog Bajerna u Glazgovu (poraz Sent Etjena 0:1). Između 1978. i 1981. godine saigrač mu je bio jedan od najboljih francuskih fudbalera svih vremena Mišel Platini.

Smatra se da su on, Safet Sušić i Josip Skoblar igrači sa eks-jugoslovenskih prostora koji su ostavili najdublji trag u francuskom fudbalu. Odlikovan je ordenom viteza Legije časti, a izabran je i za igrača veka u Sent Etjenu.

Za reprezentaciju Jugoslavije nastupio je 19 puta. Bio je kapiten reprezentacije koja je osvojila zlatnu medalju na Mediteranskim igrama u Izmiru 1971. godine. Sa državnim timom učestvovao je i na Olimpijskim igrama u Tokiju.

Karijeru dugu 22 godine završio je bez ijednog žutog ili crvenog kartona. Odmah po prestanku aktivnog igranja, 1982. godine, imenovan je za savetnika selektora francuske reprezentacije Mišela Idalgoa na Svetskom prvenstvu u Španiji.

Nakon završetka karijere, između 1989. i 2006. godine, obavljao je dužnost predsednika Fudbalskog kluba Partizan. “Crno-beli” su u tom periodu 10 puta bili šampioni i sedam puta osvajači nacionalnog kupa.

Između 2006. i 2009. godine bio je predsednik Olimpijskog komiteta Srbije.

Zajedno sa Vujadinom Boškovim i Dejanom Savićevićem 2001. godine činio je tročlanu selektorsku komisiju Fudbalskog saveza SR Jugoslavije.

U decembru 2009. godine imenovan je za potpredsednika Fudbalskog saveza Srbije.

Priložena fotografija načinjena je 17. marta 1976. godine uoči četvrtfinalne utakmice Kupa šampiona između Sent Etjena i kijevskog Dinama. Domaćini su slavili sa 3:0, a klikom na fotografiju dobićete novu sliku sa traženim fudbalerom koji je obeležen crvenom pravougaonom linijom. Njegovo ime možete pročitati ispod fotografije …

Ekipa Sent Etjena uoči utakmice sa kijevskim Dinamom, 17. marta 1976. godine

• Ivan Ćurković